- Słowo “Epifania” znaczy “objawienie”. Epifania, podobnie jak Boże Narodzenie, przedstawia nam Boga, który staje się widzialnym, z tą różnicą jednak, że teraz nie tylko Żydom, ale i poganom okazuje Bóg Syna swego.
- Msze św. w naszym Sanktuarium jak w każdą niedzielę (6.30; 8.00; 9.30; 11.00; 12.30 i 18.00). Na każdej Mszy św. pobłogosławimy kredę i kadzidło. Tą właśnie kredą oznaczamy drzwi naszych domów pisząc cyfry nowego roku oraz inicjały tradycyjnych imion świętych Mędrców (K+M+B), lub pisane w wersji łacińskiej (C+M+B) i stanowi wobec innych świadectwo naszej wiary. Obie formy są prawidłowe. Te ostatnie tłumaczy się dodatkowo jako Christus mansionem benedicat (Chrystus mieszkanie błogosławi).
- W II wieku św. Ireneusz z Lyonu tłumaczył, że podarowane przez magów złoto jest znakiem królewskiej godności Jezusa, kadzidło znakiem Jego Boskości, a mirra – zapowiedzią śmierci na krzyżu. Według XX-wiecznego teologa Karla Rahnera złoto jest symbolem ludzkiej miłości, kadzidło – tęsknoty, a mirra – cierpienia, jakie przynosimy Jezusowi, by je przemienił. Jeszcze inne interpretacje każą nam widzieć w znakach symbol godności królewskiej (złoto), kapłańskiej (kadzidło) i wypełnienia proroctw mesjańskich (mirra). Dary miały być też świadectwem tego, że magowie uwierzyli w Chrystusa, który jest prawdziwie Bogiem (złoto), prawdziwie człowiekiem (mirra) i prawdziwie Królem (złoto). Późniejsze tradycje dopasowały dary do poszczególnych magów i w ten sposób Afrykańczyk z mirrą został nazwany Kacprem, Azjata z kadzidłem Baltazarem, a Europejczyk ze złotem – Melchiorem.
- W Uroczystość Objawienia Pańskiego Kościół w Polsce obchodzi Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom. Jest to dzień szczególnej pamięci o tych narodach, które jeszcze nie słyszały o Chrystusie, a także o misjonarkach i misjonarzach posługujących na całym świecie. Ofiary zbierane w polskich kościołach tego dnia przeznaczone są na Krajowy Fundusz Misyjny.
