15 sierpnia w Kościele katolickim obchodzimy Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, jedno z najstarszych świąt maryjnych. Msze Św. w naszym Sanktuarium w tym dniu o godz. 6:30, 8:00, 9:30, 11:00, 12:30 i 18:00.
Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej stanowi dogmat naszej wiary ogłoszony przez papieża Piusa XII 1 listopada 1950 r. w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus:
“…powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” (Breviarium fidei VI, 105)
Różne bywają nazwy tej uroczystości: Wzięcie Maryi do nieba, Przejście, Zaśnięcie, Odpocznienie Maryi.
W polskiej tradycji Uroczystość Wniebowzięcia NMP zwana jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Na pamiątkę podania głoszącego, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty, poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Rolnicy tego dnia dziękują Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól.
Modlitwa do Matki Bożej Wniebowziętej Piusa XII
Dziewico Niepokalana,
Matko Boga i nas – ludzi!
Wierzymy z całą gorliwością naszej wiary w Twoje triumfalne wzięcie z duszą i ciałem do niebios, gdzie zostałaś ogłoszona Królową wszystkich chórów anielskich i wszystkich zastępów świętych.
I my łączymy się z nimi, aby chwalić i błogosławić Pana, który Cię wywyższył ponad wszystkie czyste stworzenia, aby ofiarować Ci żar naszej pobożności i miłości.
Ufamy, że Twe miłosierne źrenice pochylą się nad naszą nędzą, naszymi trwogami, naszymi walkami i słabościami, że wargi Twe rozchyli uśmiech z powodu naszych radości i zwycięstw, że Ty usłyszysz głos Jezusa, gdy mówi o każdym z nas to,
co powiedział o uczniu umiłowanym: Oto syn Twój.
Przeto my, nazywając Cię Matką naszą, obieramy Cię, jak Jan, za przewodniczkę, siłę i pociechę naszego życia śmiertelnego.
Wiemy wreszcie, iż w chwale, gdzie królujesz słońcem obleczona i gwiazdami uwieńczona, jesteś – po Jezusie – radością i weselem wszystkich aniołów i świętych.
Przeto my, z tej ziemi, po której pielgrzymujemy, wzmocnieni wiarą w przyszłe ciał zmartwychwstanie, patrzymy ku Tobie – Tyś naszym życiem, naszą słodyczą, naszą nadzieją.
Pociągnij nas łagodnością głosu Twego i ukaż nam – po naszym wygnaniu – Jezusa, Owoc żywota Twego.
O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryjo.
Amen.