MINISTRANT – to osoba spośród ludu Bożego, która podczas sprawowania liturgii spełnia funkcję pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła. „Ministrare” z łaciny oznacza „służyć”. Ministrant jest więc tym, który służy (pomaga) kapłanowi podczas Eucharystii czy też nabożeństw.
Początków ministrantury dopatrujemy się już w czasach Jezusa Chrystusa. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do asysty liturgicznej – posługiwania. Początkowo byli to diakoni czyli słudzy. Gdy wspólnoty chrześcijańskie wzrastały wszystko co było do wykonania podczas liturgii, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy jej członków. W ten sposób można w kilku słowach przedstawić początki Liturgicznej Służby Ołtarza (LSO).
Służba przy ołtarzu wymaga wielu wyrzeczeń, jednak świadomość, że służymy samemu Bogu umacnia nas. Każdy ministrant dumny jest z tego co robi. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu. Jest to dla nas wielka radość, bo przez służbę ukazujemy, że każde nabożeństwo jest nie tylko sprawą kapłana, lecz całej parafii i nas wszystkich zgromadzonych wokół Chrystusa. Ministrant przez służenie zbliża się do samego Boga, codziennie starając się naśladować Chrystusa poprzez modlitwę, pracowitość i sumienność.
Jeżeli chciałbyś dowiedzieć się więcej, poznać kim jest choralista, co to jest sygnaturka i jak wybijać gong, przyjdź, zapisz się i zbliż jeszcze bardziej do Chrystusa!
Pamiętaj! Nigdy nie jest za późno, aby zostać ministrantem!
Opiekunem ministrantów w naszej parafii jest ks. Sławomir.
Formacja duchowa
Zasady ministranta:
- Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
- Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
- Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
- Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
- Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
- Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
- Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
- Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
- Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
- Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Wskazania dla LSO:
1. Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
2. Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi.
3. Udział Służby Liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się tylko do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich “świadomie i owocnie”.
4. Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywana treść, a nie samego siebie.
5. Członkowie zespołu liturgicznego swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
6. Ministranci i lektorzy starają się uczestniczyć w Eucharystii w sposób pełny, tzn. w stanie łaski uświęcającej, przyjmując Komunię Świętą.
7. Swoją postawą i zachowaniem dają wiernym przykład właściwego uczestnictwa w Eucharystii.
Hymn ministrancki:
Króluj nam Chryste
1. Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie,
to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
I świecić jak słońce jasno.
2. Naprzód przebojem młodzi rycerze,
Do walki z grzechem swej duszy.
Wodzem nam Jezus w hostii ukryty,
Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.
3. Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie,
Podnosząc w górę swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie,
Odważnie, bo Jezus woła.
Modlitwy LSO:
Przed Mszą Św.
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją, do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.
Po Mszy Św.
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa lektora przed czytaniem Słowa Bożego:
Panie, oto stoję wobec wielkiej tajemnicy Twojego Słowa, które mam przekazywać innym. Pomóż mi być najpierw dobrym słuchaczem i świadkiem Twego Słowa. Oczyść moje wargi od wszelkiej nieczystości, uczyń mnie swoim narzędziem, bym mógł nieść Ciebie ludziom w sercu, w dłoniach i na wargach. Amen.
Pięć przykazań lektora:
- Lektor poznaje i rozważa Słowo Boże i stara się prowadzić życie według niego.
- Lektor starannie przygotowuje się do liturgii przez modlitwę, a także ćwiczy tekst czytań.
- Lektor dba o czystość swojej duszy przez regularną spowiedź. Pilnuje czystości swojego języka.
- Lektor świadczy o Chrystusie w swojej codzienności, przez postępowanie, postawy i sumienne wypełnianie swych obowiązków.
- Lektor jest przykładem dla innych, młodszych ministrantów. Swoim życiem zachęca wszystkich do naśladowania wzorców zawartych w Słowie Bożym.
Patroni Liturgicznej Służby Ołtarza:
- Święty Stanisław Kostka
- Święty Jan Berchmans
- Święty Dominik Savio
- Święty Tarsycjusz
- Święty Alojzy Gonzaga
Posługa Liturgicznej Służby Ołtarza:
Kliknij na zdjęcie aby otworzyć album.
[easy-media med=”1963″ size=”720,678″ align=”center” mark=”gallery-3aqbba”]
Formacja ludzka
W okresie wakacyjnym lektorzy i ministranci uczestniczą w różnych wyjazdach formacyjno – rekreacyjnych np. do Lichenia, Trójmiasta, Zakopanego, które pozwalają nam się bliżej poznać jak również stają się okazją do pogłębienia naszej wiary przeżywanej w bezpośrednim kontakcie z przyrodą, gdzie poprzez jej piękno przemawia do nas sam Stwórca.
Bierzemy również udział w pielgrzymkach organizowanych w ramach corocznego Diecezjalnego Zjazdu Liturgicznej Służby Ołtarza. 18 czerwca 2016 r. pielgrzymowaliśmy do Lednicy i Gniezna. Wydarzenie, w którym wzięło udział ponad sto osób, nawiązywało do jubileuszu 1050. rocznicy chrztu Polski. Rozpoczęliśmy od wizyty na Polach Lednickich, gdzie pragnęliśmy powrócić do momentu, w którym otrzymaliśmy sakrament chrztu świętego. Chcieliśmy dotknąć głębiej korzeni naszej wiary. Stąd przeszliśmy przez Bramę III Tysiąclecia, dając tym samym wyraźne świadectwo, że wybieramy Chrystusa jako Pana naszego życia. Następnie uczestniczyliśmy w Eucharystii sprawowanej w katedrze gnieźnieńskiej, podczas której odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, a także wspólnie ze wszystkimi obecnymi wyznaliśmy wiarę. W dalszej części pielgrzymki odwiedziliśmy Prymasowskie Wyższe Seminarium Duchowne, Muzeum Archidiecezjalne oraz Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie.